Kossakowie. Nie ma w Polsce równie utalentowanego i popularnego artystycznego rodu. Malarze w kilku pokoleniach, pisarki, poetki. Wśród nich jaśnieje twórczość protoplasty rodu, zaprzyjaźnionego z Horacym Vernet Juliusza Kossaka (1824 Nowy Wiśnicz-1899 Kraków) i jego syna Wojciecha Kossaka (1854 Paryż – 1942 Kraków) , protegowanego przez cesarza Niemiec Wilhelma II. Malarstwo obu Kossaków to głębokie umiłowanie wszystkiego, co wiąże się z historią, przyrodą i obyczajowością polską, to podziw dla rodzimej poezji romantycznej i pamięć o potędze Rzeczypospolitej. A pośród malowanych motywów – koń i jego kult jako „towarzysza” polowań, wypraw wojennych i przede wszystkim – symbol wolności.
Obaj artyści tworzyli malarstwo cieszące się wielką popularnością w całym społeczeństwie. Malowali na zamówienie wizerunki koni z rodowodem i portrety ich właścicieli na rumakach. Ilustrowali wielką literaturą romantyczną. Odtwarzali na płótnach potyczki, bitwy, epopeje wojenne z przeszłości i im współczesne. Portretowali władców, arystokrację i socjetę europejską, m.in. arcyksięcia i arcyksiężną Habsburgów, Józefa Piłsudskiego, księcia Eustachego Sanguszkę . Ich malarstwo stało się ucieleśnieniem polskiej duszy w sztuce.
Wystawa pokazuje najważniejsze wątki twórczości Juliusza Kossaka i Wojciecha Kossaka. Wyciszone, czerpiące z drobnoszlacheckiej kulturowości akwarele Juliusza i pełne energii, ekspansywne sceny malowane przez Wojciecha, który szukał zleceniodawców w Berlinie, Wiedniu, Stanach Zjednoczonych, Londynie. Dwa pokolenia artystów – dwie okresy w historii malarstwa – dwie epoki w dziejach Polski. Bliska sobie, a odmienna twórczość ojca i syna.